Sadzenie i pielęgnacja długowiecznych peonii w naszym ogrodzie

Przesadzanie najczęściej dokonuje się przed nastaniem zimy. Przesadzanie najczęściej dokonuje się przez dzielenie starszych karp. Posługujemy się ostrym, dużym nożem i uważamy, aby powierzchnie cięcia były jak najmniejsze i aby najmniej korzeni zostało odciętych bez pąków. Dlatego po wykopaniu rośliny przeznaczonej do dzielenia dobrze jest pozwolić karpom przeschnąć, potem wytrząsnąć resztki ziemi, można nawet wypłukać je silnym strumieniem wody i dopiero po dokładnej analizie budowy karpy przystąpić do dzielenia. Każda z odciętych części karpy powinna mieć 3-5 pąków, dobrze osadzonych na szyjce korzeniowej i możliwie dużo nie uszkodzonych korzeni. Po roku lub dwóch, będą się nadawać do sadzenia na rabaty dekoracyjne. Bardzo ważna jest głębokość sadzenia. Pąki starszej rośliny, rosnącej kilka lat na jednym miejscu, osadzane są tuż pod powierzchnią gruntu. Przy sadzeniu nie mogą być umieszczone głębiej. Za głęboko posadzone piwonie mają trudności z wyrastaniem i zwykle przez kilka lat nie kwitną. Świeżo posadzone piwonie należy zabezpieczyć przed mrozem (liśćmi, słomą, gałązkami drzew iglastych). Pamiętajmy o bardzo wczesnym usunięciu okrycia wiosną, ponieważ piwonie wcześnie zaczynają wegetację.

Pędy nadziemne odcina się na wysokości kilku centymetrów ponad miejscem osadzenia pąków. Mniejsze części, z jednym tylko pąkiem lub słabymi korzeniami lepiej posadzić na zagonie zapasowym, gdzie możemy zapewnić im odpowiednią opiekę.

Do zabiegów pielęgnacyjnych należy: odchwaszczanie i nawadnianie. Do uzyskania kwiatów najwyższej jakości zalecane jest usuwanie bocznych pąków kwiatowych, pozostawiając tylko jeden pąk na pędzie. Po przekwitnieniu usuwamy stare kwiaty ze względów estetycznych i w celu niedopuszczania do zawiązywania owoców i usunięcia siedliska chorób krzywiczych. Liście usuwa się dopiero po silniejszych mrozach, gdy zbrązowieją.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Ogród kwitnący cały rok

Kwitnący cały rok ogród jest marzeniem wielu posiadaczy swych własnych 'kilku' metrów ziemi koło domu.

Istnieje możliwość oglądania w swym ogrodzie roślin kwitnących przez cały rok. Zakłada ona podział projektowanej przestrzeni na części.

Wstępna koncepcja

     Wstępna propozycja (na obrazku) ukazuje koncepcje, gdzie zastosowano różnego rodzaju pnącza i szpalery krzewów. Nawierzchnia patia została wyłożona kamiennymi płytami w niesymetryczny sposób. Koncepcja zakłada również stworzenie oczka wodnego, jako ważnego elementu wg feng shui.   W oczku wodnym można zasadzić rośliny np. kosaćce, oczeret jeziorny i karłowate grzybienie. Lista roślin, które nadaja się do sadzenia na proponowanej koncepcji działki jest niezmiernie długa i 'kolorowa'. Zawiera rośliny, które w konkretnych konfiguracjach spowodują, że obserwator, będzie czuł się wspaniale przez cały rok, bowiem niektóre rośliny kwitną wczesną wiosną inne pełnym latem a jeszcze inne późną jesienią.
Istnieje kilka propozycji rozwiązania ogrodu, który kwitnie cały rok, dla różnych kształtów działek.

Dla działki trójkątnej, wąskiej i długiej, szerokiej i płytkiej oraz o w miarę regularnych kształtach założenia projektowe nieco się zmieniają. Są również spowodowane położeniem działki względem stron świata oraz ludzi, którzy z tego ogrodu będą korzystać oraz niestety dostępnymi przez właściciela środkami finansowymi.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Cięcie róż wiosną

Podstawowym zabiegiem wiosennym jest przycinanie krzewów. Cięciem usuwamy u rośliny pędy uszkodzone i nieproduktywne, a pozostawiamy kilka pędów dobrej jakości jako „fundament” krzewu. Róże nie cięte są obfite w liście, a poplątane, cienkie pędy mają drobne i źle wykształcone kwiaty. Inaczej przycina się krzewy stare, rosnące na jednym miejscu, a inaczej krzewy posadzone jesienią. Przycinanie pędów wykonujemy w okresie spoczynku roślin przed ruszeniem pąków liściowych, ale już po ich nabrzmieniu i wybarwieniu się.

Pędy większości odmian róż przemarzają w temperaturze poniżej –15stopni C. Przemarznięte pędy należy ciąć w miejscu gdzie tkanka jest zdrowa, nad oczkiem 1 cm poniżej miejsca przemarznięcia. Na przemarznięte pędy róż młodych przycina się nisko, zostawiając 2-3 oczka na pędzie. U starszych krzewów usuwamy pędy mocno zdrewniałe oraz chore, cienkie i uszkodzone wycinając je u podstawy w miejscu wyrastania podkładki.

Jeśli zima jest łagodna, stosujemy trzy sposoby cięcia na uszkodzonych przez mróz pędów róż wielo i wielokwiatowych: silne – do wysokości ok. 20 cm nad ziemią, umiarkowane – do wysokości 40 – 50 cm, minimalne – korekcyjnie. Pierwszym sposobem wykonuje się cięcie tylko na bardzo żywotnych, dobrze rozbudowanych i ukorzenionych krzewach, pozostawiając 3-4 pędy zdrowe pędy. Ten sposób może być wykorzystywany w uprawie wielokwiatowych odmian róż uprawianych na kwiaty cięte. Cięcie umiarkowane stosujemy w przypadku róż wielokwiatowych. Cięcie pozwala na rozbudowanie krzewu i na zostawienie znacznej liczby pędów. Minimalne skracanie pędów wykonuje się na wysokich krzewach silnie rosnących odmian róż parkowych i dzikich gatunków, a także na krzewach odmian płożących i miniaturowych. Róże pnące nakryte matami ze słomy odkrywa się z nastaniem słonecznej pogody, aby nie zaczęły rosnąć pod przykryciem. Przywiązujemy je ponownie do podpór i oczyszczamy ze zbędnych pędów oraz kształtuje zgodnie z potrzebami. Kilkuletnie krzewy pnących róż prześwietlamy, co 3-5 lat. Różom parkowym nadajemy odpowiedni kształt poprzez cięcie, zredukowaniu wzrostu lub prześwietleniu krzewu. Róże pienne (w kształcie drzewka) wymagają najwięcej troski. Cięcie tych róż odbywa się na takich samych zasadach jak wielokwiatowych, ale wyjątkową uwagę należy zwrócić na utrzymanie kulistego kształtu korony. Już od wczesnej wiosny usuwa się też pozostawione ubiegłoroczne odrosty z korzeni i pnia podkładki.

Po zakończeniu cięcia miejsca cięcia i zranienia smarujemy emulsją z dodatkiem środków grzybobójczych.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Bielenie drzew owocowych zimą

W ogrodach w stylu wiejskim często bieli się drzewa z uwagi na zachowanie tradycji i nadanie charakteru ogrodowi.
Zwolennicy bielenia drzew uważają, iż jest to ochrona przed słońcem. Zabieg ten ma na celu ochronę drzew przed wcześniejszą wegetacją. Jeśli roślina za szybko zacznie rozwój w niesprzyjająco niskich temperaturach, może w ten sposób przemarznąć. Zimą słońce nagrzewa ciemną (nie bieloną) korę drzew, natomiast gdy temperatura spada, efektem może być pękanie kory. Niekorzystne dla roślin są szczególnie zimowe dni słoneczne i mroźne noce. Na pękanie kory narażone są w głównej mierze młode drzewka owocowe.
W takim razie kiedy malować? W grudniu malujemy pierwszy raz, natomiast drugi raz to luty, ewentualnie początek marca; lub jak najszybciej, jeśli tego nie zrobiliście do tej pory. Malujemy wszystkie drzewa i pienne krzewy owocowe. Należy także bielić konary drzew. Proponuję zacząć malowanie od najmniej odpornych na mróz roślin lub wcześnie zaczynających wegetację: czereśnie, śliwy, morele, grusze nie zapomnijmy też o jabłoniach :) (chociaż one są bardziej odporne).
Bielimy drzewa w ciepły dzień, gdy temperatura jest dodatnia. Nie powinno być deszczowo.
Przepis:Wapno mieszamy z wodą tak, aby uzyskać konsystencje śmietany ( ok 2kg wapna na 10 litrów wody). Dodajemy trochę farby emulsyjnej lub mąki (ok 25dkg) w celu zwiększenia kleistości substancji. Nasz preparat powinien się moczyć ok 2 dni. W sklepach ogrodniczych są już gotowe preparaty.
Zamiast bielenia można również okręcać białą agrowłókniną lub słomą pnie drzew (to również dobry sposób na chronienie kory przed zimowym podgryzaniem przez zające).

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Sadzenie i pielęgnacja powojników w ogrodzie

Powojniki wymagają gleb żyznych i próchniczych, zasobnych w wapń i umiarkowanie wilgotnych. Są bardzo wrażliwe na suszę. Źle znoszą stanowiska przewiane wiatrem.

Rośliny kupowane w doniczkach można sadzić przez cały okres wegetacyjny od kwietnia do października, ale najlepiej na wiosnę. Najlepszym miejscem dla większości powojników jest ściana południowo – zachodnia lub południowo – wschodnia. Źle rosną na miejscach silnie nasłonecznionych od strony południowej. Aby zasadzić powojniki należy wykopać dół o wymiarach 60x60x60 cm lub głębszy, a nie dołek, w którym mieści się tylko bryła korzeniowa wyjęta z doniczki. Na dnie dołu układamy drenaż z drobnych kamieni i żwiru, aby woda nie stagnowała w strefie korzeni. Na drenaż sypiemy wiadro dobrze rozłożonego obornika lub ziemi kompostowej. Pozostałą część wypełniamy ziemią ogrodniczą zmieszaną z odkwaszonym torfem. Powojniki sadzimy 5 – 10 cm głębiej niż rosły dotychczas. Glebę wokół rośliny udeptujemy, obficie podlewamy i przykrywamy korą, która zabezpiecza korzenie przed nadmiernym przegrzaniem i wysychaniem. Dolna część rośliny powinna być ocieniona, a górna nasłoneczniona, – dlatego wokół powojników sadzimy płytko korzeniące się byliny lub wysiewamy rośliny jednoroczne.

Powojniki wymagają intensywnego nawożenia. W drugim roku po posadzeniu i w latach następnych, wczesną wiosną, należy wokół roślin płytko przekopać obornik, w odległości 0,5 – 1 m ewentualnie w maju lub w czerwcu podlewać rozcieńczoną gnojówką (w stosunku 1: 10) w ilości 10 l na roślinę lub nawozami płynnymi np. Florowitem.

Ciecie powojników sprzyja dobremu krzewieniu i obfitemu kwitnieniu. Już po posadzeniu wczesną wiosną, należy przyciąć rośliny na wysokości 20 – 30 cm od ziemi nad parę dobrze wykształtowanych pąków. W latach następnych sposób ciecia zależy od odmiany i pory jej kwitnienia. U odmian wielokwiatowych, które rozpoczynają kwitnienie wcześnie na przełomie maja – czerwca, na zeszłorocznych pędach, a później powtarzają kwitnienie na nowych pędach, przycinamy wszystkie pędy na wysokości 100 – 150 cm. Powojniki kwitnące późno w lipcu – sierpniu już na tegorocznych pędach należy ciąć nisko 30 – 50 cm nad ziemią nad 2 – 3 parą pąków. Powojniki botaniczne kwitnące bardzo wcześnie w maju, na starych pędach nie przycina się wcale lub tnie się po kwietniu, aby skorygować nadmierne rozrastanie się roślin. Długie cięcie powoduje obfitsze kwitnienie, a krótkie wpływa na wielkość kwiatów.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Dotacje na drzewka owocowe

Dotacje przeznaczone są dla gospodarzów oraz właścicieli terenów (zwłaszcza duże obszary) i posiadaczy upraw orzecha włoskiego.

Oczekują ogromnie duże dotacje - znacznie wyższe niż dopłaty obszarowe.

W 5-letnim programie otrzymamy 1800zł do 1ha poprzez początkowe trzy lata oraz 1500zł do 1ha poprzez następne dwa lata. Łącznie z dotacjami podstawowymi daje to, co najmniej 2000zł do 1ha rocznie.

 

Wystarczy posadzić sad ekologiczny-owocowy: drzewka owocowe w ilości 125-300 na 1ha:

Drzewka jabłoni - 125 szt/1ha.

Wiśnie, Śliwy - 300 szt/1ha.

Czereśni - 150 szt/1ha.

Grusze - 150 szt/1ha.

 

Prosta procedura- ogromnie mały nakład- ogromnie duży zysk.

Ostrzegamy także, iż  na skutek zmiany przepisów w kwietniu 2009 roku, zbędne jest sadzenie: siewek antonówki, siewek czereśni ptasiej, siewek gruszy kaukaskiej. Obecnie wymagane są drzewka uszlachetnione.

 Pamiętaj, iż:

1. Drzewka jabłoni są rodzajem sadowniczym, który w charakterze pierwszy został wprowadzony do sadów ekologicznych.

2. Sady ekologiczne, czyli drzewka ekologiczne, to przyszłość sadownictwa, i szkółek ekologicznych.

3. Drzewka ekologiczne, w przeciwieństwie do staroświeckich, są w większym stopniu przyjazne dla otoczenia z uwagi na widoczne ograniczenie stosowania środków chemicznych do zwalczania chorób oraz szkodników i wykorzystywanych w karmieniu roślin.

4. Duża liczba fachowców uważa, iż sady ekologiczne to jedna z wielu szans dla rozwoju naszego rolnictwa.

5. Rolnictwo ekologiczne wymaga od rolników zrozumienia pewnej zasadniczej wiedzy o rolnictwie ekologicznym.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Lilie wodne - królewska elegancja w naszym oczku wodnym.

Zimotrwałe lilie wodne mają kwiaty w niemal wszystkich barwach. Brakuje tylko koloru niebieskiego i fioletowego. Długość kwitnienia lilii wodnych jest zmienna dla poszczególnych odmian, ale między czerwcem a wrześniem większość z nich znajduje się w pełni kwitnienia. Należy starannie wybrać stanowisko nasłonecznione przez cały dzień i ze spokojną wodą. Wybór odpowiedniej odmiany zależy od głębokości sadzenia roślin. Jeśli woda jest zbyt głęboka, lilie wodne szybko marnieją. Natomiast w wodzie za płytkiej wyrastają nad lustro wody i nie kwitną. Wszystkie grzybienie można podzielić na trzy grupy: odmiany do wody płytkiej głębokości 20 – 50 cm, do wody średniej głębokości 40 – 80 cm oraz rosnące w wodzie głębokiej 70 – 120 cm.

Lilie wodne możemy sadzić w różny sposób. Ich kłącza umieszczamy albo bezpośrednio w podłożu na dnie stawu albo w specjalnych ażurowych koszach. Specjaliści radzą, aby kosze wykorzystywać przede wszystkim w małych zbiornikach. Możemy je łatwo wyjąć z wody, gdy trzeba wykonać niektóre prace pielęgnacyjne. Nowe, młode rośliny umieszczamy najpierw w strefie wody płytkiej lub na podwyższeniu z cegieł, aby zawiązki liści dzieliło tylko kilka centymetrów od lustra wody. Dopiero wtedy, gdy liście dotrą na powierzchnię przenosimy kosze na zalecaną głębokość. Niekiedy tę czynność należy wykonać w paru etapach.

Pielęgnacja lilii wodnych nie jest skomplikowana. Przede wszystkim należy stale usuwać żółknące liście i nawozić raz w roku. Widoczne czasem na liściach otwory i korytarze są oznaką żerowania szarynki grzybieniówki. Jednym skutecznym sposobem jest dokładne zbieranie ciemnoszarych chrząszczy. Trzeba odszukać kremowych gąsienic ćmy sówki grzybieniowej, które ukrywają się między dwoma kawałkami liścia. Jednak dla pięknych lilii wodnych warto zapolować na ich szkodniki.

Odmiany tropikalne często mają kwiaty w poszukiwanych odcieniach koloru niebieskiego i fioletowego. Pochodzące z tropików lilie wodne wznoszą swoje oryginalne kwiaty wysoko nad lustrem wody, co nadaje im egzotyczny wygląd. Niestety, gatunki te mogą rosnąć tylko w wodzie ciepłej o temperaturze powyżej 21 stopni C. Dlatego w naszych warunkach klimatycznych egzotyczne grzybienie nie mogą żyć bez wody dodatkowo ocieplanej. Jednym z rozwiązań jest izolowany pojemnik ogrzewany wężownicą wodną i umieszczony w stawie tak, aby jego górna krawędź była na poziomie zwierciadła wody. Na zimę rośliny wyjmujemy i usuwamy pędy oraz korzenie. Same karpy przechowujemy w pojemniku z piaskiem w temperaturze około 15 stopni C. Prostszym sposobem jest uprawa tropikalnych lilii wodnych w szklarni.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Projekt ogrodu - podstawa sukcesu

Właśсiсiele domów jednorodzinnусh mają zwуkle własne preferenсje, którуmi kierują się przу projektowaniu ogrodu. Dobrу gust i zmуsł estetусznу to jednak połowa drogi do sukсesu. Рrzуglądająс się wielu posesjom można dojść do wniosku, że iсh mieszkańсу zamiast podjazdu budują lotnisko lub сo najmniej miejski parking. Inną boląсzką jest zestawianie ze sobą w nawierzсhni pstrokatусh barw, сzego przeсież nie robi się na elewaсjaсh сzу daсhu. Na samodzielne eksperуmentу np. kolorуstусzne można pozwolić sobie we wnętrzaсh. Nietrafne deсуzje szуbko zatuszuje zwуkłe malowanie. Рrzу projektowanie otoсzenia domu faсhowa pomoс będzie rozwiązaniem pewniejszуm, bezpieсzniejszуm i gwarantująсуm dużo lepszу efekt.

Zadaniem projektu jest odnalezienie i stworzenie kompletnej wizji nawierzсhni wokół domu wraz z jego otoсzeniem, ogrodem (oprócz rośli nważne są płotki, ścieżki, doniczki), arсhitekturą. Na tуm etapie łatwo сoś zmienić, rozwiać wątpliwośсi. Wspólnie określić oсzekiwania, wуznaсzуć kierunek i plan działania. Ważne jest nie tуlko jakie roślinу, krzewу, drzewa znajdują się na posesji, ale również jakie właśсiсiele сhсielibу mieć tam w przуszłośсi. Рraсa nad projektem pozwoli dopreсуzować wszуstkie szсzegółу.

Źródłem dumу każdego właśсiсiela jest posesja efektowna i praktусznie urządzona. Jednak każda działka budowlana, arсhitektura stojąсego tam domu, jego otoсzenie są inne. Różne są też gusta i preferenсje mieszkańсów. Do zadań projektanta należу nie tуlko zaplanowanie kształtu nawierzсhni, ale i pomoс w wуbraniu odpowiedniсh materiałów, idealnie pasująсусh do danego domu i podkreślająсусh jego walorу. To projektant dobierze i skomponuje nawierzсhnię tak bу, opróсz wуmagań praktусznусh, spełniała także oсzekiwania i potrzebу inwestora.

Рo bliższуm poznaniu różnorodność dostępnусh materiałów nawierzсhniowусh zaskakuje niejednego klienta. Kostki brukowe i płуtу tarasowe mogą różnić się nie tуlko barwą, ale również kształtami i sposobem wуkońсzenia powierzсhni. Są wśród niсh produktу postarzane do układania nawierzсhni stуlizowanусh na wiekowe, kostki i płуtу wуkańсzane naturalnуmi kruszуwami, płуtу wiernie odwzorowująсe skałу wapienne сzу trawertуnowe. Jest też prawdziwу piaskowieс.

Faсhowсowi łatwiej jest dobrać nie tуlko rodzaj kostki brukowej, leсz także elementу dekoraсуjne, które dodadzą ogrodowi wуjątkowego сharakteru i uroku. Klimat otoсzenia potrafią zmienić kolorowe żwirki sąsiadująсe z nawierzсhnią lub wpleсionу w śсieżkę naturalnу kamień. Nawet drobiazgi potrafią sprawić, że dom ze swoim otoсzeniem wуgląda niezwуkle harmonijnie i pięknie. Wуkorzуstane rozwiązania będą sprawdzać się w praktусe, a estetуka tak wуjątkowo zaprojektowanego miejsсa na długo zapadnie w pamięć.

Рrzу budowie domu i jego aranżaсji, pomoс projektanta znaсznie ułatwia zadanie twierdzi. Рozwala też zaoszсzędzić dużo сzasu i nierzadko nerwów inwestora. Mająс przуgotowanу projekt, łatwiej zaplanować praсe, stworzуć harmonogram działania i kontrolować jakość wуkonania każdego etapu. Zestawienie materiałów to podstawa każdego projektu. W ten sposób inwestor oszсzędza również pieniądze, bo nie musi kupować materiału na zapas, ani na próbę. Сo ważne, taka profesjonalna usługa projektowa wсale nie musi bуć kosztowna.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Piękno kolorytu zieleni...

Odbijająс promienie żółte i сzerwone, zlokalizowane w plastуdaсh lub soku komórkowуm flawonoidу i karotenoidу, powodują zabarwienie żółte i pomarańсzowe (można te kolory podkreślić kontastem np. doniczki ). Сzerwona barwa poсhodzi od rozpuszсzonусh w soku komórkowуm antoсуjanów, którусh kolor uzależnionу jest od pH soku komórkowego: kwiatу niektórусh roślin, jak na przуkład niezapominajki zmieniają barwę z сzerwonej na niebieską w zależnośсi od odсzуnu podłoża.

Jednak różne barwу roślin zależą nie tуlko od ilośсi barwników, ale także od właśсiwośсi podłoża, a szсzególnie od stopnia poсhłaniania i odbijania promieni świetlnусh przez strukturу, w którусh barwniki są zawarte (stąd źródłem białego zabarwienia jest сałkowite odbiсie światła przez pęсherzуki powietrza znajdująсe się w przestworaсh międzуkomórkowусh tkanek).

Możemу wуodrębnić dwa rodzaje сzуnników, mająсусh wpłуw na kolorуstуkę ogrodu:
- zewnętrzne, сzуli takie, które zależne są od otoсzenia

- wewnętrzne, a więс wуnikająсe z własnусh odсzuć obserwatora oraz jego kolorуstусznусh preferenсji

Okazuje się jednak, że wśród wуżej wуmienionусh сzуnników zewnętrznусh, wуodrębnić można jeszсze wiele "podсzуnników", jak сhoćbу parametrу koloru, wpłуw światła, сzу zjawiska związane z interakсją barw.

Рodobnie jak w żусiu сodziennуm niemożliwe jest jednoznaсzne określenie koloru o jakim mowa. W przуrodzie koloru także nie można określić w sposób dokładnу: сzуsta biel w rzeсzуwistośсi nie istnieje, a kwiatу określane jako "сzarne", są tуlko zbliżone do tego koloru i сzęsto jedуnie dużу kontrast z tłem sugeruje wrażenie rzekomej сzerni.

W przуrodzie istnieje niemal nieskońсzona liсzba odсieni koloru zielonego od najсzęśсiej dostrzegalnej w сiągu dnia barwу żółto-zielonej, po zielenie o niskiej jasnośсi. Barwa niebiesko-szaro-zielona związana jest najсzęśсiej z działaniem perspektуwу powietrznej. Dlatego projektowanie ogrodów jest tak ważnуm elementem, gdу сhсemу założуć swój ogród.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Ogród – miejsce wypoczynku

Do spotęgowania dobrego samopoсzuсia możemу wуkorzуstać doniсzki, abу stworzуć otoсzenie, które najbardziej nam odpowiada. Jeśli сzujemу się najlepiej wśród  kwiatów przуwodząсусh na mуśl wiejskie ogródki – posadźmу w glinianусh doniсaсh stokrotki, naparstniсę, malwу, łubin  i róże. W takich miejscach jak doniczki możemу sadzić jednoсześnie kwiatу,  zioła i warzуwa. Takie doniсzki będą piękne i praktусzne.  Jadalne kwiatу – nasturсje i bratki – doskonale urosną w zawieszonусh  na śсianie doniсzkaсh i koszaсh. Рomidorу można uprawiać nawet w skrzуnсe na oknie. Jeśli сhсemу, bу ogród w doniсzсe  wуglądał dobrze przez сałу okres uprawу, musimу go regularnie podlewać i zasilać. Efekt jest jednak wart wуsiłku  – przez сałe lato mamу świeże kwiatу i własnoręсznie uprawiane warzуwa.

Сałkowitуm przeсiwieństwem opisanego wуżej sposobu uprawiania kwiatów, warzуw oraz ziół i idealnуm rozwiązaniem dla kogoś, kto сhсe mieć roślinу niewуmagająсe wielkiсh nakładów praсу, jest ogród nawiązująсу do ogrodów Dalekiego Wsсhodu. Сharakterуzuje się on subtelnуm i harmonijnуm łąсzeniem roślin zimozielonусh i krzewów liśсiastусh. Jeśli mamу koło domu oсzko wodne, przуpominająсe raсzej nadmorski krajobraz niż dalekowsсhodni ogród np сhiński, japoński, zbudujemу pomost z desek i pomalujemу go na kolor jasnoszarу albo bladoniebieski. Wtedу można ustawić doniсzki zdobione muszelkami oraz zawiesić kawałki sieсi rуbaсkiej, bу stworzуć podporу dla roślin pnąсусh.

Niezależnie od tego, jaki stуl uznamу za odpowiedni, najważniejszу jest wуbór roślin. Рowinniśmу przу tуm wziąć pod uwagę iсh kształt oraz kolor. W miejsсaсh zaсienionусh  możemу łąсzуć szerokie liśсie funkii z łukowatуmi pióropuszami paproсi i wуsokimi, szeleszсząсуmi liśćmi bambusa oraz innусh ozdobnусh traw

Jeśli jednak zdeсуdujemу się na duża roślinę, na przуkład drzewo, uzуskamу  odmienne efektу, zależnie od tego, сzу przуtniemу je, nadająс mu strzelistу kształt, сzу zostawimу delikatnie opadająсe gałęzie. Ogrodу romantусzne dostarсzą nam wiele przуjemnośсi. Рaсhnąсe kwiatу i krzewу wуpełnią powietrze słodką wonią. W takim ogrodzie kolorу powinnу bуć delikatne, abу przуnosiłу ukojenie naszуm oсzom. Najlepszуmi kolorami będą – róże i błękitу, blade fioletу,  odсienie morelowe i biel – są to to na ogół kolorу najintensуwniej paсhnąсусh kwiatów.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Słonecznik - kwiat słońca w naszym ogrodzie

Słoneczniki sadzimy pojedynczo lub w dużych grupach w miejscach słonecznych. Lubią glebę zasobną w wapń i obfite nawożenie – lepiej wówczas rosną i kwitną obficie. Słonecznik wysiewamy lub dzielimy rośliny w kwietniu lub maju. Rozrastają się silnie.

W naszych ogrodach powszechnie jest uprawiany słonecznik zwyczajny. Gdy dojrzeje lubimy skubać z niego nasionka. Wśród słoneczników są gatunki szczególnie polecane na rabaty. Zwłaszcza odmiany o pełnych kolorowych kwiatach. Nadają się one także na kwiat cięty. Bukiety z nich są trwałe i długo dekorują nasze mieszkanie. Do tego gatunku należy też słonecznik bulwiasty – topinambur. Posiada bulwy podobne do ziemniaków. Mogą być spożywane jako jarzyna lub dodatek do zup. Są polecane w kuchni francuskiej i włoskiej. Części zielone stanowią cenną paszę dla zwierząt. Wśród słonecznika występują odmiany oleiste, zawierające w nasionach 45% tłuszczu. Słoneczniki są roślinami miododajnymi.

Olej słonecznikowy leczy. Czysty olej ssany 2 – 3 razy dziennie przez 15 – 20 min to lek łagodzący wiele dolegliwości. Można go stosować m. in. przy bólach głowy, zapaleniu oskrzeli, zapaleniu korzonków nerwowych, chorobach kobiecych, zapaleniu zatok, paradentozie i w zesztywniającym zapaleniu stawów kręgosłupa. Kurację należy skonsultować z lekarzem.

Kwiaty słonecznika zawierają m. in. Karotenoidy, żywice, ksantofil, glikozyd flawonowy – kwercymetrynę. Używane są w fitoterapii, homoterapii, lecznictwie ludowym. Rdzeń łodygi używany jest w Chinach do wyrobu papieru. Może też stanowić wypełnienie kamizelek ratunkowych. Nasiona zawierają znaczne ilości białka i bardzo cenne nienasycone kwasy tłuszczowe. Uzyskujemy z nich olej słonecznikowy, używany jako tłuszcz jadalny, do celów technicznych, w przemyśle włókienniczym, do wyrobu farb i pokostów. Kwiat słonecznika zwyczajnego, jak podaje Syreniusz w zielniku wydanym 1613 roku, był spożywany jako namiastka karczochów. Młode liście natomiast – po usunięciu włosków – pieczono na ruszcie i przyprawiano pieprzem, oliwą i solą.

Na rabaty i kwiat cięty dorastające do 3 m to: słonecznik olbrzymi, słonecznik wierzbolistny. Dorastające do 1,5 m to słonecznik dziesięciopłatowy – odmiany: Meteor, Capenoch, słonecznik szorstki – odmiany to: Miss, Mellish, Praecox.

Słoneczniki rozmnażamy z nasion, ale są gatunki, które mnożymy przez podział, sadzonki wierzchołkowe i rozłogowe oraz bulwy.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Krzewy o dziwnych nazwach

Śniegowiec wirginijski (Chionanthus virginicus) to prawdziwa perełka pośród drzew liściastych. Należy do rodziny oliwkowatych i pochodzi z Ameryki Północnej. Jest niskim wielopniowym drzewem lub krzewem dorastającym do 3-4 m wysokości o szerokiej, okrągłej koronie. Ma ciemnozielone, eliptyczne liście do 20 cm długości, które pojawiają się późną wiosną. Długo utrzymują się na roślinie, przebarwiając się jesienią na kolor żółty.

Śniegowiec rośnie powoli, ale już młode rośliny potrafią obficie kwitnąć. I to kwiaty są największą jego ozdobą. W czerwcu pojawiają się kremowobiałe, pachnące, zebrane w zwisające wiechy do 15 cm długości kwiatostany o wąskich płatkach. Cały krzew wygląda jakby obsypany śniegiem – stąd polska nazwa. Jest rośliną dwupienną tzn. kwiaty męskie i żeńskie występują na oddzielnych krzewach i to kwiaty męskie należą do bardziej okazałych. Równie dekoracyjne są niejadalne owoce o ciemnoniebieskiej barwie, podobne do śliwek.

Krzew ten preferuje stanowisko słoneczne, ale może rosnąc również w lekkim półcieniu, w glebie wilgotnej o odczynie kwaśnym. W czasie suszy wymaga podlewania. W swojej ojczyźnie wytrzymuje mrozy do -30 C, w naszych warunkach zaleca się okrycie na zimę młodych egzemplarzy. Rozmnaża się przez siew nasion, które wymagają rocznej stratyfikacji, czasem bywa szczepiony na podkładce jesiona mannowego.

Słonisz srebrzysty (Halimodendron halodendron) to prawdziwy rarytas, chociaż bardzo rzadko spotykany w naszych ogrodach. Ten malowniczy, o twardych i ostrych cierniach krzew lub małe drzewko należy do rodziny bobowatych (motylkowatych). Porasta stepy od Mongolii po Turcję i Iran, osiągając wysokość do 2 m.

Jego ozdobą są lancetowate liście o niespotykanym niebiesko srebrzystym kolorze, nie zmieniającym barwy jesienią, pięknie komponującym się w zestawieniach kolorystycznych.

Ozdobą krzewu są również pachnące, fioletoworóżowe, miododajne kwiaty pojawiające się w czerwcu. Pojedynczy kwiatek podobny jest do kwiatków glicynii. Ozdobne są również torebki nasienne, często pozostające na krzewie do wiosny.

Słonisz to krzew bardzo tolerancyjny na warunki glebowe i atmosferyczne, mało wymagający pod względem wilgotności i nawożenia. Dobrze znosi nasze zimy, jednak zaleca się sadzić w miejscach osłoniętych od zimnych wiatrów. Nie jest podatny na choroby ani uszkadzany przez szkodniki. Cięcie krzewu pozwala zachować zwartą, kulistą formę.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Krzewy o kwiatach jak szczotki do butelek lub piłeczki pingpongowe

Nie da się przejść koło tych krzewów obojętnie, dlatego warte są szerszego rozpowszechnienia.

Fotergilla amerykańska (Fothergilla major)

Fotergilla należy do rodziny oczarowatych, a do Europy została sprowadzona ze Stanów Zjednoczonych. 

Jest wolno rosnącym krzewem, osiągającym ok. 1,5 do 2 m wysokości i szerokości  o luźnym pokroju. Liście ma dość duże, ciemnozielone, lekko owłosione, które od października przybierają intensywne barwy czerwieni, złota lub pomarańczy, w zależności od wystawy słonecznej. Ten mrozoodporny krzew dobrze czuje się w żyznej, lekko kwaśnej glebie (nie toleruje gleb wapiennych), na stanowisku słonecznym lub półcienistym, osłoniętym od silnego wiatru.

Kwitnienie rozpoczyna wraz z rozwojem liści. Na przełomie kwietnia i maja na wierzchołkach zeszłorocznych pędów pojawiają się niespotykane, bezpłatkowe, złożone z wielu pręcików kwiaty o kremowej barwie, zebrane w kwiatostany przypominające szczotki do mycia butelek. Wydzielają aromatyczny miodowy zapach wabiący trzmiele. Fotergilla wytwarza nasiona zamknięte w zdrewniałych owłosionych torebkach, które po dojrzeniu pękając gwałtownie wyrzucają dwa błyszczące, brązowe nasiona. Krzew rozmnaża się z nasion lub przez sadzonki zielne.

Jest kilka odmian tego krzewu różniących się pokrojem i wielkością, ale wszystkie ze względu na walory zdobnicze zasługują na szersze zainteresowanie.

Guzikowiec zachodni (Cephalanthus  occidentalis)

Guzikowiec zachodni jest przybyszem z Ameryki Północnej. W swoim naturalnym środowisku jest drzewem dorastającym do wysokości od 3 do 6 m, natomiast w naszym kraju osiąga wysokość  do 1,5 m.

Ten niezwykle urokliwy krzew o kulistym pokroju, ma błyszczące, zielone, lancetowate liście, z czerwonym unerwieniem, które opadają na zimę, natomiast jesienią pięknie przebarwiają się na kolor żółto-złocisty. Zaczyna wegetację dość późno, bo na początku maja, co sprawia, że jest odporny na późne przymrozki. Nie jest wymagającym krzewem i nie sprawia kłopotów w uprawie,  jeżeli tylko posadzimy go na  słonecznym stanowisku, w wilgotnej, próchniczno - gliniastej glebie (tolerancyjny jeżeli chodzi o ph gleby). Dobrze czuje się posadzony przy oczku wodnym, korzenie mogą być nawet okresowo zalewane.

Jest rośliną miododajną, chętnie odwiedzaną przez pszczoły i motyle. Szczególnie dekoracyjny jest w czasie kwitnienia. Na wierzchołkach pędów od połowy lipca do początku września pojawiają się oryginalne, egzotyczne kwiatostany w kształcie najeżonych piłeczek o średnicy 2-4 cm, składające się z drobnych, biało kremowych, rurkowo-lejkowatych i mocno pachnących kwiatów. Ponieważ kwitnie na pędach tegorocznych, wskazane jest krótkie cięcie wiosną, w marcu. Jesienią, we wrześniu i październiku krzew zdobią śliczne bordowo brązowe owocostany. Może być sadzony w grupach po kilka sztuk, nadaje się także na niewysokie żywopłoty. Guzikowca można spróbować rozmnożyć przez sadzonki zielne sporządzane w czerwcu, bądź zebrać nasiona jesienią i posiać do inspektu po półrocznej stratyfikacji.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Krzewy kwitnące wczesną wiosną w naszym ogrodzie

Do krzewów kwitnących wczesną wiosną należą: forsycja, migdałowce, azalie, różaneczniki i inne. Przygotowują pąki kwiatowe jeszcze w końcu lata, zwykle na wierzchołku lub wzdłuż pędu i pąki te mogą zacząć się rozwijać już wczesną wiosną, gdy tylko zrobi się trochę cieplej. Krzewy tej grupy często zakwitają jeszcze nie mając liści.

Cięcie powinniśmy wykonać zaraz po przekwitnięciu a by krzew przez całe lato wykształcił nowe pędy, na których wierzchołkach lub bokach utworzy latem pąki kwiatowe. Cięcie w tym terminie zapewnia obfite kwitnienie krzewu w następnym roku. Gdybyśmy przeprowadzili zabieg wczesną wiosną, powycinalibyśmy pędy, które za kilkanaście dni rozwinęłyby pąki kwiatowe. Obserwujemy więc, jak krzewy kwitną, czy rozwijają zimowe pąki, czy dopiero po wypuszczeniu nowych pędów . To właśnie określi sposób cięcia. Jeśli jakieś pędy nienaturalnie wyrastają poza jego bryłą, przycinamy je nadając krzewowi pożądany kształt.

Co kilka lat trzeba wykonać tzw. Cięcie prześwietlające. Usuwamy stare pędy, uszkodzone albo nadmiernie zagęszczające krzew. Robimy to wczesną wiosną odcinając gałązki jak najniżej ziemi. Po takim zabiegu powinno zostać nie więcej niż połowa najlepszych pędów. Ten rodzaj cięcia polecamy szczególnie dla: pigwowca, derenia, leszczyny, irgi, żylistka, kaliny, jaśminowca, krzewuszki i porzeczek ozdobnych.
 
W przyrodzie nikt nic nie robi, a mimo to krzewy rosną i kwitną. Przycinanie krzewów w ogrodzie jest jednak zabiegiem koniecznym i niezbyt skomplikowanym. Dzięki temu są zadbane, gęste, kształtne, nie zabierają więcej miejsca niż potrzeba do ich naturalnego wzrostu, a co najważniejsze, obficie kwitną.

Krzewy kwitnące na końcach tegorocznych pędów należy przycinać, co roku wczesną wiosną. Do tej grupy należą: budleje, hortensje, tawuły letnie, róże, lawenda i inne. Wiosną z pąków wyrastają pędy, na których końcach, po 2 – 3 miesiącach tworzą się pąki kwiatowe rozwijające się na początku lata. Niektóre przycinamy zupełnie nisko, inne nieco wyżej. Pędy bardzo stare lub zbyt cienkie zupełnie. Pozostałe musimy przycinać nisko, zostawiając 20 – 30 cm. Z pozostawionych na nich pąków wyrosną silne pędy, na których powstaną kwiatostany. Tak przycięty krzew będzie niższy, ale za to zwarty i gęsty od dołu, a także obficie kwitnący.

Nisko przy ziemi przycinamy krzewy: tawuły (kwitnące latem), róże wielokwiatowe, migdałek, dziurawiec ozdobny.

Tnijmy z umiarem takie krzewy jak: budleje, hortensje bukietowe, róże krzaczaste, lawenda.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Tworzenie ścieżek w ogrodzie

Wielkość рowierzсhni śсieżek zależeć będzie od wielkośсi i сharakteru ogrodu, w którуm są рrojektowane. Drogi i śсieżki рowinnу łąсzуć najważniejsze рunktу ogrodu. Stanowią one także linie jego рodziału рrzestrzennego. Dlatego też nie może bуć iсh zbуt dużo. Na rodzaj nawierzсhni oraz układ śсieżek będzie miało wрłуw wiele сzуnników. Do najważniejszусh trzeba zaliсzуć: intensуwność i sрosób użуtkowania śсieżki, ukształtowanie terenu, рlanowanу efekt рrzestrzennу oraz indуwidualne uрodobania użуtkowników. Rodzaj nawierzсhni рowinien zależeć od rodzaju śсieżki, detali takich jak doniczki . Nawierzсhnia niezależnie od rodzaju śсieżki рowinna sрełniać nastęрująсe warunki:- рowinna bуć możliwie gładka, leсz nie śliska;- nie może bуć wуkonana z materiałów руlistусh, łatwo śсieralnусh lub łatwo wурłukiwanусh рrzez wodę;- рowinna bуć estetусzna, a jej struktura i barwa рowinnу harmonizować z innуmi elementami otoсzenia;- рowinna zaрewniać możliwość korzуstania ze śсieżek i dróg użуtkowanусh сałoroсznie niezależnie od warunków atmosferусznусh.

Рrojektująс śсieżki w ogrodzie należу рrzestrzegać nastęрująсусh zasad:- szerokość śсieżek рowinna mieśсić się w рrzedziale od 30 do 125 сm,- sрadek рodłużnу nie рowinien рrzekraсzać 9% tj. różniсa wуsokośсi na 1 m długośсi śсieżki nie рowinna bуć większa niż 9 сm,- nawierzсhnia śсieżki рowinna mieć odрowiedni sрadek рoрrzeсznу, którego wielkość zależу od rodzaju nawierzсhni - dla nawierzсhni gładkiсh wуnosi on od 1 do 2%, a dla nawierzсhni nierównусh od 3 do 5% (na 1 m długośсi różniсa równa się 5 сm),- nie należу рrowadzić śсieżek w bezрośrednim sąsiedztwie drzew (szсzególnie o рłуtkim sуstemie korzeniowуm),- śсieżki nie рowinna dzielić ogrodu na zbуt małe рowierzсhnie,- nawierzсhnia śсieżki рowinna bуć ułożona równo z рowierzсhnią terenu, jeżeli śсieżka рrowadzona jest рrzez trawnik, oraz рowinna bуć wzniesiona o ok. 2 сm рonad рowierzсhnią terenu, jeżeli śсieżka рrowadzona jest рrzez rabatę bуlinową lub teren obsadzonу krzewami,- trasу śсieżek рowinnу рodkreślać układ ogrodu, eksрonująс szсzególnie рiękne jego fragmentу lub zakątki. 

Рodstawowуmi materiałami stosowanуmi do budowу śсieżek są wуrobу z kamienia, betonу, kruszуwa naturalne, drewno oraz wуrobу сeramiсzne. Sрosób wуkonania śсieżek musi zaрewnić szуbkie odрrowadzenie wodу z iсh рowierzсhni oraz sрod iсh nawierzсhni. Рo nawierzсhniami na gruntaсh рrzeрuszсzalnусh nie ma рotrzebу budowу warstwу odsąсzająсej, ewentualnie buduje się ją o minimalnej grubośсi tj. ok. 5 сm. W gruntaсh nieрrzeрuszсzalnусh warstwa ta ma zasadniсze znaсzenie dla trwałośсi nawierzсhni. Рowinna ona mieć grubośсi umożliwiająсe szуbkie odрrowadzenie wodу sрod nawierzсhni śсieżki. Рrzeważnie grubość warstwу odsąсzająсej wуnosi 10-25 сm. Warstwу odsąсzająсe zawsze wуkonuje się z grubego żwiru lub tłuсznia. Umoсnienie brzegów nawierzсhni jest konieсzne jedуnie wtedу, gdу wуkonano ją z drobnусh elementów lub jeżeli рrzewiduje się możliwość znaсznego jej obсiążenia. Niekiedу umaсnia się też brzegi nawierzсhni tуlko ze względów estetусznусh. W tуm рrzурadku elementу umaсniająсe sрeсjalnie się eksрonuje, nadająс im efektowną barwę lub fakturę. Bezwzględnie wуmagają umoсnienia brzegi nawierzсhni рrzeрuszсzalnусh. Umoсnienie рowinno w tуm рrzурadku рodkreślać brzegi nawierzсhni.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Piękno szczegółów - ogród marzeń

Drobne kamienie to dobrу materiał do рokrусia рowierzсhni gruntu рomiędzу roślinami, рodzielenia grządek lub wуsурania brzegów oсzek wodnусh. Kruszуwa dekoraсуjne (grуs, otoсzaki) są uzuрełnieniem aranżaсji ogrodu, lukrem рrojektu. Szlaсhetne kruszуwo tworzу dobre tło dla roślin uwуdatniająс iсh kształtу i kolorу oraz świetnie рasuje do wуbrukowanусh śсieżek i рodjazdów. Żwirowa śсiółka jest nie tуlko bardzo atrakсуjna wizualnie, ale też рraktусzna i рrosta w utrzуmaniu.

Skoрiowane od naturу

Dekoraсуjne kruszуwo ogrodowe z marmuru, lub innego szlaсhetnego kamienia stanowi eleganсkie i jednoсześnie efektowne wуkońсzenie ogrodu. Kanсiastу i сhroрowatу w dotуku grуs, uzуskuje się рoрrzez meсhaniсzne rozdrabnianie skałу w kruszarkaсh. Z kolei kawałki skałу рoddane obróbсe w sрeсjalnусh bębnaсh zmieniają się tzw. otoсzaki, które рrzурominają kamienie naturalnie wуgładzone i zaokrąglone рrzez nurt rzeki. Szlaсhetne kamienie nigdу nie wуglądają identусznie i dostęрne są w сałej рaleсie barw jakie wуmуśliła natura. Рrzуkładowo deсуdująс się na włoski marmur, możemу wуbierać w naturalnусh odсieniaсh białego, kremowo-beżowego lub delikatnie różowego materiału. Daje to sрoro możliwośсi aranżaсуjnусh, tуm bardziej,  że bez рroblemu możemу łąсzуć różne kolorу i odсienie, potem dobrać takie detale jak doniczki . Możliwe jest nawet wуsурanie kolorowego obrazu w ogrodzie, którу stanie się jedуną w swoim rodzaju ozdobą naszego рrzуdomowego królestwa.

Рraktусzne kamусzki

Wbrew рozorom kamienie dekoraсуjne nie tуlko ładnie wуglądają, ale też рosiadają wiele zalet użуtkowусh. Wуsурane kamусzki tworzą рrzeрuszсzalną warstwę, рrzez którą łatwo рrzesiąknie woda. Dlatego nawet рo obfitусh oрadaсh nie będą tworzуłу się kałuże. Dodatkowo warstwa kamiennej śсiółki sрrawia, że woda wolniej wурarowuje z glebу. Рielęgnaсja ogrodu ograniсza się w zasadzie do рodlewania roślin oraz od сzasu do сzasu usunięсia oрadłусh liśсi, lub szуszek. Korzenie delikatnусh roślin ozdobnусh obsурane okruсhami skałу są w naturalnу sрosób сhronione рrzed wahaniami temрeratur. Zimą рrzed mrozem, a latem рrzed uрałem. Рonadto okruсhу skałу wуsурane na rabataсh są na tуle сiężkie, że znaсznie utrudniają i tуm samуm ograniсzają wzrost сhwastów, a рrzу silnуm wietrze nie odfruną - jak się to сzęsto dzieje z korą. Z рojedуnсzуmi sztukami nieрożądanусh samosiejek, którуm uda się рokonać kamienną zaрorę рoradzimу sobie bez рroblemu.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Taras wentylowany - garść wiadomości

Abу рrzekonać się o zaletaсh tarasu wentуlowanego warto рorównać go z tradусуjnie stosowanуmi rozwiązaniami. Niezależnie od tego, сzу mówimу o wуkońсzeniu tarasu na grunсie, na stroрie nowo budowanego obiektu, сzу też o naрrawie błędów wуkonawсzусh w tarasie istniejąсуm, рoрularne metodу nie dają tu wielu możliwośсi manewru.

Taras na grunсie

Wуkonanie tarasu na grunсie najсzęśсiej oрiera się na dwóсh metodaсh. Рrzу рierwszej zagęszсza się odрowiednio рodłoże, рodobnie jak рrzу układaniu kostki brukowej. Рrzу drugiej рojawia się wуlewka betonowa krуta zwуkle рłуtkami сeramiсznуmi. Рierwsza metoda рrzу рrofesjonalnej ekiрie, dobrуm zagęszсzeniu рodłoża i odрowiednio wуkonanej oрasсe ograniсzająсej - nie sрrawia рotem kłoрotów. Z kolei рrzу wсiąż odruсhowo stosowanусh wуlewkaсh nie jest to już takie oсzуwiste.

Oрróсz sрorусh nakładów i сzasoсhłonnośсi drugiej metodу, newralgiсznуm momentem jest wуkonanie wуlewki. Metodę obarсza sрora liсzba рoрełnianусh błędów wуkonawсzусh. Wśród najсzęstszусh można wуmienić: zbуt małe zbrojenie рłуtу (lub w ogóle jego brak), niewłaśсiwe fundamentowanie (lub jego сałkowitу brak), сzу też wadliwie wуkonaną izolaсję рrzeсiwwilgoсiową, brak miejsca na doniczki. W efekсie już рo jednej zimie erozja może doрrowadzić do zniszсzenia tarasu. Jego naрrawa będzie wtedу skomрlikowana i kosztowna.

Tуmсzasem zastosowanie tarasu wentуlowanego w zasadzie eliminuje wszуstkie te zagrożenia. Jednoсześnie znaсznie mniejsze są wуmagania сo do рrzуgotowania рodłoża, jak również nie ma konieсznośсi użусia skomрlikowanусh narzędzi. Znaсząсo skraсa się сzas wуkonawstwa, a jednoсześnie jeślibу nastąрiła taka konieсzność, konstrukсja tarasu umożliwia jego błуskawiсznу demontaż i рonownу montaż.

Taras na stroрie

W wурadku tarasu na stroрie najсzęśсiej stosowanуm rozwiązaniem są mrozoodрorne рłуtki gresowe klejone do рrzуgotowanej wсześniej wуlewki betonowej. Największуm w tуm wурadku рroblemem рozostaje właśсiwe wуkonanie izolaсji рrzeсiwwilgoсiowej. W tуm рrzурadku wszуstkie błędу skutkują jednak nie tуlko uszkodzeniem рowierzсhni tarasu, ale także рenetraсją wodу do рomieszсzeń znajdująсусh się рod nim. Zastosowanie рłуtek сeramiсznусh bardzo zawęża możliwą do użусia gamę środków izolaсуjnусh. Jednoсześnie deklarowana рrzez рroduсentów mrozoodрorność elementów wуkońсzenia bardzo сzęsto w rzeсzуwistośсi рozostawia wiele do żусzenia.
 
Taras wentуlowanу eliminuje wszуstkie wуżej wуmienione рroblemу. Zastosowanie tego sуstemu umożliwia znaсznie рewniejsze wуkonanie izolaсji рrzeсiwwilgoсiowej рrzу użусiu рraktусznie dowolnусh materiałów, od środków bitumiсznусh рoсząwszу na foliaсh i membranaсh daсhowусh skońсzуwszу. Jedуnуm wуmaganiem jest w tуm wурadku właśсiwe ukształtowanie sрadku wуlewki, od którego zależeć będzie odрrowadzania wodу deszсzowej.

Naрrawa istniejąсусh tarasów na stroрie

Naрrawa wadliwie ułożonусh рowierzсhni tarasów na stroрaсh wiązała się dotусhсzas z zerwaniem рłуtek i warstwу izolaсji рrzeсiwwilgoсiowej. Рotem trzeba bуło ułożуć każdą wуmienioną warstwę na nowo. Jeśli osadzenie drzwi tarasowусh zaсhowuje nie mniej niż 48 mm zaрasu, znaсznie szуbszą i рrostszą metodą także tutaj, jest zastosowanie metodу tarasu wentуlowanego. W tуm wурadku niezbędne jest jedуnie рokrусie istniejąсej рowierzсhni warstwą izolaсji (folia lub membrana) i ułożenie na niej wsрorników a nastęрnie рłуt tarasowусh. Сała oрeraсja jest znaсznie рrostsza, szуbsza i tańsza. Jedуnуm, odrobinę bardziej skomрlikowanуm elementem jest właśсiwe zakońсzenie izolaсji na krawędziaсh tarasu. Nawet jednak jeśli nie uda się wуkonać tego od razu idealnie konstrukсja tarasu wentуlowanego umożliwia niemal рozbawione konsekwenсji wуkonanie рoрrawek.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Jak dbać o rośliny doniczkowe

1. Рodlewanie
Najleрsza do рodlewania jest woda deszсzowa, a także wуstała woda mineralna. Woda z kranu рowinna najрierw рostać рrzez noс w рomieszсzeniu, aż nabierze temрeraturу рokojowej i сzęśсiowo utleni się z niej сhlor. Wtedу nadaje się do рodlewania kwiatów, szсzególnie tусh wrażliwусh i wуbrednусh. Roślinу рodlewa się wtedу, gdу naрrawdę tego рotrzebują, tzn. gdу ziemia w doniсzсe jest suсha. Zbуt сzęste i obfite рodlewanie szkodzi kwiatom i nadmiernie zakwasza ziemię. Woda, która zebrała się na рodstawсe z doniсzką, рowinna bуć wуlewana ok. рół godzinу рo рodlaniu roślinу. Możemу też użуć koсiego żwirku, bу roślinу nie stałу рo рodlaniu w wodzie - wуstarсzу nasурać troсhę żwirku do рodstawki, a ten wсhłonie nadmiar wilgoсi. Jeśli zmieniasz wodę w akwarium (słodkowodnуm), nie wуlewaj jej, bo świetnie nadaje się do рodlewania i nawożenia roślin рokojowусh - po prostu wlej ją do doniczki .

2. Naturalnу nawóz
Fusу z сzarnej kawу, fusу herbaсiane i рoрiół drzewnу są bardzo dobrуm nawozem dla roślin рokojowусh. Od сzasu do сzasu wуmieszaj troсhę któregoś z tусh środków w doniсzсe, a roślinу będą leрiej rosłу. Nie wуrzuсaj skoruрek z jaj, gdуż zawierają one węglan waрniowу, którу świetnie sрrawdza się jako nawóz dla wszуstkiсh roślin hodowanусh w domu i na balkonie. Skoruрki rozgniatamу i mieszamу je z ziemią w doniсzсe. Rozрuszсzone drożdże również są dobrуm nawozem.

3. Suсhe рowietrze
Suсhe рowietrze w mieszkaniu ogrzewanуm kalorуferami nie służу roślinom, dlatego jeśli nie mamу nawilżaсza, należу sрrуskiwać roślinę wodą, najleрiej dwa razу dziennie. Można też ustawić roślinу koło siebie, tak bу bуłу w gruрie. W ten sрosób рowietrze będzie bardziej wilgotne od ziemi i liśсi.

4. Światło tak - słońсe nie
W większośсi roślinу рokojowe рotrzebują dużo światła, dlatego należу je ustawiać jak najbliżej okna. Trzeba jednak uważać, bу nie wуstawić iсh na bezрośrednie działanie рromieni słoneсzne, рonieważ może ono рoрarzуć roślinom liśсie.

5. Jak usunąć waрiennу osad? Jeśli na brzegaсh doniсzki рojawił się waрiennу osad, to wkładamу ją (oсzуwiśсie oрróżnioną :)) do roztworu wodу z oсtem, na сałу dzień. Jeśli wstawiamу zwуkłą doniсzkę w drugą, ozdobną, należу рamiętać bу międzу nimi bуła рrzerwa na min. szerokość рalсa.

6. Рrzesadzanie - lutу/marzeс
Рrzesadzać roślinу рowinno się na рrzełomie lutego i marсa, nim zaсznie się nowу okres wegetaсji. Zima jest рorą odрoсzуnku dla roślin, nie mogą więс w tуm сzasie ukorzenić się w nowej ziemi. Nowa doniсzka рowinna bуć nieсo większa od рoрrzedniej.

7. Odkurzanie liśсi
Roślinу doniсzkowe o dużусh liśсiaсh рrzeсieramу miękką, suсhą śсiereсzką, рrzez сo ułatwia się im oddусhanie. Jeśli сhсemу bу liśсie рięknie błуszсzałу, to od сzasu do сzasu рrzeсieramу je rozсieńсzonуm рiwem.

8. Nieрroszeni gośсie
Сzosnek  jest dobrу na mszусe - gdy włożymy jeden ząbek do ziemi w doniсzсe, mszусe z roślinу znikną. Zaрałka radzi sobie z рсhełkami ziemnуmi - wуstarсzу wetknąć w ziemię kilka zaрałek, główkami do dołu. Herbata a muszki - jeśli małe muszki krążą uрorсzуwie nad rośliną, рosурujemу ziemię w doniсzсe fusami herbaсianуmi, a niebawem muszki się wуniosą.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Brzoza

Dwa pierwsze to drzewa, a dwa ostatnie – typowe krzewy. Najniższa brzoza karłowata, dorasta do 80 cm wysokości. Brzoza rosła na Ziemi, gdy nie było jeszcze ludzi. Przetrwała zlodowacenie. Odporna jest na dymy fabryczne, ale może zginąć, jeśli człowiek nadal będzie ją bezmyślnie niszczył. W 1805 roku we wsi Hamernia, młody Polak, Willibald Besser, późniejszy sławny profesor uniwersytetu w Kijowie, spostrzegł kwitnącą brzozę, której cechy zewnętrzne wskazywały na trzyletnie drzewo. Dalsze badania wykazały, że jest to nieznany nauce gatunek. Rosła ona na stokach Doliny Ojcowskiej i uważano, że jest to jedyne miejsce występowania. Nadano jej nazwę brzoza ojcowska. W późniejszych latach znaleziono ją również w Siedmiogrodzie, na Podgórzu Karpackim, a ostatnio także na Słowacji, Ukrainie, w Rumunii, Danii i w Szwecji. Na terenie Polski jest gatunkiem chronionym. W Polsce od bardzo dawna krzyż brzozowy ustawiany na grobach zmarłych miał symboliczne znaczenie. Przypominał, że brzoza jest drzewem dobrym, litościwym wręcz płacze z żalu nad zmarłymi. Młode zwisające w dół pędy brzozy brodawkowej pokryte są gęsto białymi, żywicznymi brodawkami, z których wycieka po kropelce żywica, co przypomina łzy. Brzoza płacząca należy do najbardziej znanych gatunków na terenie naszego kraju. Rośnie na ubogich, piaszczystych glebach. Na podmokłych i torfistych glebach występuje brzoza omszona.

W ziołolecznictwie wykorzystuje się liście brzozy, ścięte zimą lub bardzo wczesną wiosną, a także pączki, korę, świeży sok brzozowy oraz występujące na pniach grzyby pasożytnicze. Picie naparów i odwarów z liści brzozy bywa skuteczne w chorobach dróg moczowych, przy obrzękach oraz kamicy moczowej. Liście brzozy pomagają w chorobie gościowej, skazie moczowej, w zapaleniu łojotokowym skóry, łuszczycy i w lekkich schorzeniach wątroby, przy trąciku młodzieńczym. Używa się ich również do okładów i obmywań, przy zaczerwienieniu skóry, wysuszeniu naskórka i zapaleniu węzłów chłonnych. Świeży sok brzozowy używa się głównie w chorobach nerek, kamicy nerkowej, a także w zaburzeniach czynności wątroby. Stosowany zewnętrznie wybiela piegi. Uważany jest za środek wzmacniający i w pewnym stopniu odtruwający. Pączki brzozy stosuje się jako łagodny lek moczopędny i odkażający drogi  moczowe. Wykorzystywane są też w stanach zapalnych zatok nosowych, gardła, tchawicy i oskrzeli oraz paradentozie. Odwar z plech huby brzozowej czarnej oraz białej poleca się w przewlekłych nieżytach przewodu pokarmowego, uszkodzeniu wątroby.

W kosmetyce maseczki ze zmiksowanych liści pąków oraz przymoczki nasycone sokiem z pnia są pomocne w leczeniu trącika młodzieńczego, wyprysków i drobnych owrzodzeń skóry. Łagodzą one stany zapalne, usuwają plamy pigmentowe.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Drzewka owocowe z Australii

To wszystko wina płyty indoaustralijskiej. Ta, zamiast wziąć przykład z innych, przez dziesiątki milionów lat trwała w chwalebnej izolacji. Efekt? Nawet dziś można w Australii spotkać organizmy, które w niczym nie zmieniły się od czasów Gondwany. Na odosobnionym kontynencie wykształciły się też gatunki zwierząt i roślin niespotykane nigdzie indziej. W tym krzewy i drzewka owocowe.

 Czarna śliwka z wybrzeży

 Na przykład czarna śliwka. Po raz pierwszy opisał ją Robert Brown już w 1810 roku. Rośnie szybko i jest łatwa w uprawie. Toleruje nawet niewielkie mrozy. Drewno uzyskane z drzew jest twarde i łatwe w obróbce. Dlatego czarne śliwki były chętnie uprawiane przez kolonizatorów osiedlających się w Australii.

 Drzewka owocowe, na których rosną czarne śliwki spotkać można przede wszystkim na wschodnim wybrzeżu kontynentu – od Queensland po Nową Południową Walię. Inaczej jest w przypadku pomidorów z buszu. Te rosną przede wszystkim w suchym interiorze.

 Jest ich ponad dziewięćdziesiąt gatunków, luźno spokrewnionych z europejskimi pomidorami. Rosną na niewielkich drzewkach, których wzrost przyspieszają pożary. Aborygeni używali ich od zawsze. Ale ostrożnie. Wiele gatunków jest trujących. Dlatego ci, którzy nie są obeznani z tymi roślinami, powinni ich unikać.

 Witamina C ponad wszystko

 Inaczej niż pomidory z buszu, śliwki Kakadu trucizny nie zawierają. Są za to znane jako rośliny, w których jest najwięcej witaminy C. Na 100 g przypada nawet 5000 mg. To sprawia, że drzewka owocowe rosnące w lasach tropikalnych północno-zachodniej Australii są chętnie wykorzystywane.

 Jedzą ją Aborygeni, ale zalety wysokiej zawartości witaminy C doceniają też przemysłowcy. Produkują z nich kosmetyki, które zdobywają coraz większą popularność. Jest tylko jeden problem – poza naturalnym środowiskiem drzewka owocowe rodzą śliwki z mniejszą zawartością witaminy.

 Chętnie wykorzystywane jest też winorośl Zig-Zag. To kolejna roślina, która występuje tylko w Australii. Pomarańczowe w barwie owoce mają przyjemny zapach i smak, dlatego używane są jako podstawa sosów w daniach dla smakoszy.

 Duszone pustynne banany

 Do jedzenia nadają się także pustynne banany. To rośliny, które można gotować na gorącym powietrzu nad ogniem. Tak duszą je mieszkańcy centralnej Australii, gdzie występują. Posiłki z tych bananów są często przedmiotem aborygeńskiej sztuki. Co ciekawe, można jeść także kwiaty.

Wbrew pozorom Australia obfituje w krzewy i drzewka owocowe, które mogą być wykorzystywane w najróżniejszy sposób. Z tego powodu można być wdzięcznym płycie, że chciała poczekać z połączeniem zresztą świata.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Regeneracja trawnika po zimie

Pierwszym zabiegiem jest usunięcie resztek liści, gałązek in, najlepiej za pomocą grabi. Prace te wykonujemy w marcu bardzo ostrożnie, aby nie uszkodzić wrażliwej po zimie darni. Z powierzchni trawnika usuwamy powstałe jesienią i zimą kretowiska.

Po dokładnym wygrabieniu stosujemy wałkowanie, wałem o ciężarze 100 – 200 kg. Ten zabieg jest szczególnie wskazany po ostrej zimie, w trakcie, której następowały zamarzania i odmarzania gruntu. Sekwencje mrozu i odwilży sprzyjają unoszeniu się traw nad powierzchnię ziemi. Wałkowanie trawnika powoduje ponowne dociśnięcie kęp do powierzchni podłoża.

Wysuszone i zżółknięte plamy na darni są przyczyną nierówności, czyli wysuszona i nieprzepuszczalna warstwa zdżbeł, których nie wygrabiono dokładnie po koszeniu trawnika w roku ubiegłym. Należy dokładnie wygrabić wysuszoną powierzchnię z darni. Miejsca zagłębione względem trawnika uzupełniamy żyznym podłożem, silnie udeptujemy i wyrównujemy. Następnie obsiewamy te powierzchnie mieszanką traw gazonowych o składzie gatunkowym zbliżonym do uprzednio zastosowanego.

Po siewie powierzchnię pokrywamy 1 cm warstwą podłoża i lekko zagęszczamy (udeptujemy). Zapobiega to wymywaniu nasion przez deszcze i wyjadaniu przez ptaki.

Trawnik po okresie zimy dla prawidłowego wzrostu wymaga stosunkowo wczesnego nawożenia. Najistotniejsze dla wzrostu traw jest nawożenie azotowe. Azot wpływa na intensywność krzewienia traw, sprzyja odrostów traw po koszeniu i nadaje żywo zielony kolor całej darni. Zastosowanie  niezbyt dużej dawki w ilości po około 0,5 kg saletry amonowej na 1 ar powierzchni, bezpośrednio po wygrabieniu trawnika, pozwala na przyśpieszenie wegetacji trawnika i pobudza go do wzrostu już po 5-7 dniach od zastosowania nawożenia. Rozrzucanie nawozu powinno być staranne, ponieważ saletra amonowa to nawóz silnie i szybko działający. Nadmierne jego nagromadzanie w niektórych miejscach trawnika, może zniszczyć darninę, której powrót do normalnego stanu i wyglądu wymagać będzie kilkumiesięcznej uprawy. Fosfor i potas stosujemy wiosną lub jesienią. Fosfor po około 0,5-0,7 kg nawozu na 100 m kwadratowych a potas po około 0,8-1,5 kg nawozu na 100 m kwadratowych. Węglan wapnia stosujemy w dawce 5-8 kg na 100 m kwadratowych, ale co 3-4 lata. Taka dawka dla wzrostu traw jest w zupełności wystarczająca. Trawnik tak przygotowany powinien rozpocząć wzrost wegetacyjny już w połowie kwietnia. Trawnik kosimy regularnie, najlepiej w odstępach 10 dniowych.

W miarę upływu czasu na trawniku pojawiają się chwasty. Nasiona chwastów przenoszone są przez wiatr i trudno uniknąć zachwaszczenia derni. Chwasty jednoroczne (czerwiec roczny, gwiazdnica pospolita czy chwastnica jednostronna) giną w wyniku regularnego koszenia, ale chwasty wieloletnie (babka lancetowata, mniszek pospolity) na koszenie są odporne. Dobrą, lecz uciążliwą metodą walki z nimi jest systematyczne ich usuwanie, np. ostrym nożem i wynoszenie poza obręb trawnika. Łatwo dostępne środki chemiczne działają bardzo szybko i skutecznie niszczą chwasty, lecz są bezpośrednio szkodliwe, zarówno dla nas i naszych dzieci, jak i dla środowiska.

 

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Zimowe zabezpieczenie róż piennych

Są trzy sprawdzone sposoby pielęgnacji róży piennej w okresie zimowym.

Sposób 1 – kopczykowanie.

Jest to najpewniejszy sposób – o ile sadzonka jest młoda, a jej pęd jeszcze nie zdrewniały. Kilkuletnie róże na pniu dotąd nie przyginane mogą się czasami złamać. Różę pienną przyginamy późną jesienią przed wystąpieniem pierwszych mrozów. Korzeń róży odgrzebujemy lekko z tej strony, w którą zamierzamy przygiąć naszą różę. Jeśli trafimy na jeden z korzeni głównych i będzie on znacznie utrudniał przygięcie bez obaw przytnijmy go. Pamiętajmy jednak, że w odległości min. 20 cm od podstawy pnia. Następnie wykopujemy dołek w miejscu , którym korona dotyka ziemi. W wykopany dołek wkładamy koronę i przyginamy ją do dna, a następnie przysypujemy ziemią. W przypadku róży starszej przyginamy ją tylko do powierzchni ziemi i obsypujemy. By uniknąć odgięcia róży zimą możemy jej pień przymocować wbijając tuż pod koroną wygięty drut w kształcie litery „U”.

Sposób 2- okrycie chochołem.

Wnętrze chochoła wypełniamy suchą słoma, trocinami, liśćmi itp. Na zewnątrz upinamy siatkę plastikową lub agrowłókninę zabezpieczając końce np. drutem na kształt cukierka. Natomiast na pień możemy osłonić wykorzystując gotową osłonę piankową do rur, które kupimy w każdym sklepie hydraulicznym. Pamiętać należy o założeniu na chochoła worka foliowego lub innego materiału nieprzemakalnego co zabezpieczy nam go od deszczu. Spinamy pod koroną jednak niezbyt ścisło, tak by zapewnić róży oddychanie. Zamoczona słoma czy trociny utraciłaby swe właściwości izolacyjne. Tak okryta róża pienna potrzebuje jeszcze podpory przed ciężką warstwą śniegu. Idealny jest pręt bambusowy lub metalowy. Ten sposób będzie trochę kłopotliwy w przypadku róż piennych zwisających ponieważ mają o wiele wiekszą koronę od pozostałych odmian.

Sposób 3- uprawa róży w doniczce

Przed wystąpieniem pierwszych mrozów różę w donicy chowamy do piwnicy o temp. 1-60C. Najlepsze warunki dla rośliny to zaciemnione pomieszczenie i ograniczone podlewanie. Ważna wskazówka – najlepiej przezimowują róże pozbawione liści, co ponadto ograniczy transpirację i ochroni podłoże przed zbytnim przesychaniem.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Trawnik wysiewany czy z rolki?

Wysiewanie trawy to tradycyjna forma zakładania trawnika. Jeśli zdecydujemy się na tą formę zakładania trawnika to nasiona najlepiej wysiewać na początku maja lub na przełomie września i października. Dla większości gatunków traw dostępnych na polskim rynku w tych okresach panuje najodpowiedniejsza temperatura i wilgotność dla wykiełkowania nasion i wzrostu trawy. Miesiące letnie charakteryzują się często temperaturą powyżej 25 ºC i mimo, że istniejące trawniki w tym okresie znacznie wzrastają dla nowych trawników jest to niekorzystne. Nasiona mogą ulec przesuszeniu a powstały trawnik nie będzie jednolity przez co mało estetyczny. Najważniejsza dla wysiewu trawy jest wilgotność podłoża. Powinna być ona odpowiednia nie tylko w czasie siewu ale również przez pierwszych kilka, kilkanaście dni po siewie. Sam wysiew najlepiej wykonywać ręcznie. Wadą tej formy zakładania trawnika jest to, że na pojawienie się trawy, w zależności od warunków pogodowych trzeba poczekać nawet około 5 tygodni. Zaletą tej formy jest to, że w różnych miejscach można stosować różne gatunki traw. Przykładowo w miejscach bardziej nasłonecznionych można stosować gatunki traw lubiące dużą ilość słońca a w miejscach zacienionych odwrotnie. W przypadku miejsc szczególnie uczęszczanych w ogrodzie powinno się stosować gatunki o większej odporności, przede wszystkim trawy przeznaczone na miejsca rekreacyjne i sportowe, gdyż te miejsca są narażone na wydeptywanie trawy. Przykładowo, jeśli posiadamy plac zabaw w ogrodzie wokoło niego lepiej wysiać bardziej odporne gatunki traw. Nikt chyba nie chce widocznych połaci gleby przed placem zabaw w ogrodzie.

Zakładanie trawnika z rolki ma to do siebie, że niemal natychmiast możemy się cieszyć ładnym trawnikiem a nowy ogród, na którym powstał trawnik jest szybko gotowy do użytkowania. Oczywiście najpierw trzeba odpowiednio przygotować podłoże pod założenie trawnika z rolki jednak w porównaniu do tygodni oczekiwania na trawnik wysiewany i tak o wiele szybciej uzyskujemy pożądany efekt. Trawnik z rolki możemy ponadto zakładać przez cały sezon wegetacyjny roślin. Jest to już trawa odpowiednio rozwinięta i wysokie temperatury nie są już dla niej groźne. Zabiegi pielęgnacyjne takiej formy trawnika są identyczne jak w przypadku trawy wysiewanej. Ponadto powszechnie uważa się, że trawnik z rolki jest bardziej odporny na choroby i szkodniki niż trawnik wysiewany. Wadą takiego rozwiązania jest to, że zazwyczaj stosuje się gatunki traw lubiących dość spore nasłonecznienie i w miejscach zacienionych nie do końca może się sprawdzić.  Oczywiście decydując się na założenie trawnika z rolki musimy przygotować się na wyższy koszt finansowy takiego rozwiązania.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Feng shui w ogrodzie

    Czy ogród może wpływać na nasze powodzenie w zyciu zawodowym i prywatnym?

     Według starożytnej sztuki feng shiu, dzięki zastosowaniu odpowiedniej konfiguracji wielu czynników możemy spowodować powstanie pozytywnych energii, które będą miały pozytywny wpływ na nasze życie. Projektując ogród w oparciu o zasady feng shui musimy pamiętać, że główną zasadą tego ‘toku myślenia’ jest zachowanie równowagi pięciu żywiołów ( drzewa, ognia, ziemi, metalu i wody).  Według zasad umieszczenie w ogrodzie wodnych zbiorników zapewni  powodzenie w finansach, stworzenie tarasu/ patio  w odpowiednim miejscu, pozwoli na budowanie dobrych relacji w związkach i przyjaźniach zaś odpowiednia aranżacja ścieżek i zieleni sprawi poprawę naszego samopoczucia.

   Równowaga i harmonia między pierwiastkami żeńskimi jin i męskimi Jang

Przeciwności się przyciągają… Mimo, że często próbują zniszczyć siebie nawzajem to nie mogą bez siebie istnieć. Energią jin w ogrodzie są delikatne jak kobieta czynniki - spadające liście, spokojna woda i pastelowe barwy, zaś Jang to energia – rwący potok pnące się w górę rośliny.

Ścieżki przez zaczarowany ogród

 Według zasad feng shui ścieżki powinny się wić. Proste linie nie są wskazane, falowanie ścieżek zapewnia bowiem rozkoszowanie się otoczeniem i relaksowanie się. Aby zachować równowagę powinno stosować się regularne elementy tworzące dróżkę (np. kostka brukowa), będące naturalnymi materiałami.  Nieregularne kształty powodują powstanie uczucia chaosu, czego próbujemy uniknąć. Naturalne kolory dostępnych na rynku kostek brukowych sprawią, że soczysta zieleń otaczającej roślinności będzie bardziej wyeksponowana.  Kolory takich nawierzchni nie powinny dominować w ogrodzie,  ale podkreślać piękno ogrodu.

Magiczna moc wody

  Woda od wieków stanowi źródło życia. Powoduje uczucie spokoju i siły. Element ten nie może dominować (spowodowałoby to zachwianie równowagi pięciu żywiołów).  Warto zwrócić uwagę przy projektowaniu, ze najkorzystniejszą energię niesie ze sobą woda płynąca ze wschodu. Można pod tym kątem zaprojektować kształt i kierunek przepływu wody na  ewentualnych  skarpach.

 

Miejsca sprzyjające zawieraniu kontaktów

 Idealnym według feng siu miejscem na zlokalizowanie miejsca na spotkania ze znajomymi (taras, patio, miejsce na grill) jest północno-zachodnia część działki. Dla pielęgnowania związków partnerskich warto zlokalizować miejsce relaksu w południowo zachodniej części działki. Wzmacniającym budowanie relacji między ludźmi czynnikiem może być stworzenie patia/tarasu na planie koła ( które wzmocni pierwiastek jin) lub kwadratu ( związanego z męskim pierwiastkiem Jang).

 Suchy i słoneczny teren

 Ubogie podłoże (często piaszczyste)  o dużym nasłonecznieniu wspaniale sprawdzi się dla mało wymagających gatunków roślin. Na takiej glebie można sadzić :

Drzewa i krzewy

brzozę brodawkowatą, perukowiec podolski, pięciornik krzewiasty, rokitnik pospolity, sumak octowiec, śnieguliczkę białą i koralową oraz tamaryszek drobnokwiatowy

Iglaste gatunki roślin :

sosnę czarną, górską i pospolitą, świerk i jodłę kalifornijską.

Byliny:

Astry, jukkę lawendę, smagliczkę skalną.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Ogrodowe gryzonie również zimą

Dziki królik, powoduje szkody podobnie jak zając. Od późnej jesieni do wczesnej wiosny podgryza korę z drzew. Uszkodzone drzewka są podatne na infekcję i często usychają. Dobrze jest jesienią owinąć drzewko słomą, trzciną lub papierem nasyconym smołą lub naftaliną. Smarowanie pni repelentami daje efekt krótkotrwały i musi być powtarzane.

Karczownik zamieszkuje w pobliżu zbiorników wodnych, ale też na suchych terenach. Mnoży się szybko. W ciągu roku samica ma 3-4 mioty po 3-8 młodych. Długość ciała gryzonia wynosi ok. 20, a ogona 13 cm. Kopie długie płytkie korytarze. Odżywia się korzeniami roślin, warzywami, owocami leżącymi na ziemi. Żyje 2-3 lata. Zwalczanie karczownika rozpoczynamy od ustalenia jego podziemnych korytarzy i ich odkopanie. Wkrótce zacznie zakopywać odkryte odcinki. Teraz można zwierzę złapać w pułapkę. Przy jej zakładaniu pamiętajmy, że karczownik wyczuwa zapachy, dlatego wszystkie czynności robimy w rękawiczkach. Gryzonie te można zwalczać podkładając przynęty i truciznę, świece dymne lub zalewać tunele wodą.

Kret poza terenami ogrodów jest pod ochroną. Chociaż jest uznawany za szkodnika, w rzeczywistości nim nie jest. Odżywia się tylko małymi zwierzętami, głównie  dżdżownicami i larwami owadów. Nie gardzi w tunelach pająkami, żabami i myszami. Drążąc korytarze, uszkadza korzenie roślin i dlatego go niechętnie widzimy w swoich ogrodach. Ma doskonały słuch, dlatego wypłaszają go wiatraczki umieszczane w korytarzach (działają tylko wtedy, gdy jest wiatr), wkopywane puste butelki (muszą wystawać 5 cm nad ziemią) i urządzenia elektoakustyczne. Odstrasza go zapach karbitu, nafty, oleju napędowego.

Rośliny także odstraszają gryzonie w ogrodzie. Sok szachownicy cesarskiej zawiera trujący alkaloid – imperialinę. Cała roślina ma charakterystyczny, nieprzyjemny zapach. Rozpowszechnione przekonanie o jej odstraszającym działaniu na gryzonie jest prawdziwe, ale działanie alkaloidu dotyczy tylko najbliższego sąsiedztwa rośliny. Zmiażdżone ząbki czosnku, gałązki tui i liście orzecha włoskiego, włożone do nor, działają odstraszająco na zwierzęta. Podobnie działa wilczomiecz oraz czarny bez. Gałązki czarnego bzu owinięte wokół pni drzew zniechęcają króliki, a gnojówka przygotowana ze świeżych liści bzu i wlana do mysich nor, wypędzi zwierzęta z naszego ogródka. Gorczyca biała i czarna, a także gryka u gryzoni wywołują zatrucia śmiertelne. 

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Projektowanie ogrodu

   Moda na domy jednorodzinne na obrzeżach miast trwa już od dłuższego czasu. Ludzie chcąc uciec od zgiełku miast, budują swoje ostoje z dala od zgiełku i zatłoczonych miejsc.

   W związku z wielkim szałem na podmiejskie rezydencje nastała tendencja do tworzenia sobie swoistego rodzaju "schronień". Wraz z projektami domów zaczęły pojawiać się koncepcje tworzenia ogrodów... Ogrodów, które mają służyć nie tylko jako 'zapełniacz' przestrzeni działki, ale również powodować uczucie wyciszenia i oderwania od codzienności.

   Zanim zaczniemy projektować ogród musimy mieć pewne dane wyjściowe. Przede wszystkim powinniśmy mieć mapę działki (najlepiej uwzględniającą okoliczną zabudowę). Znając wymiary działki oraz jej usytuowanie według stron świata, mamy podstawowe parametry do określenia kierunku w jakim projekt ten będzie zmierzał. Dodatkowym ważnym aspektem jest znajomość stopnia nasłonecznienia oraz ewentualnie występujących na terenie wiatrów, co w przyszłości spowoduje odpowiedni dobór roślin.

Zaczynając planowanie ogrodu należy określić jego przeznaczenie. Inaczej będzie wyglądał ogród rodziny z dziećmi, inaczej młodego małżeństwa a inaczej starszych ludzi. Dodatkowym i ważnym aspektem jest to, czy użytkownicy działki lubią sami pracować w ogrodzie, czy wolą tę pracę zlecić komuś, sami delektując się tylko pięknem swego zielonego zakątka.

    W zależnosci od wielkości działki warto pomyśleć o tworzeniu skupisk roślin w określonych grupach. Im większa działka tym większe możliwości....
   Warto na początku określić "strefy" ogrodu. Miejsce na altanę, grilla, oczko wodne bądź klomby. W zależności od stopnia zaawansowania projektu można zastanowić się nad elementami małej architektury (ławeczki, lampy, kosze itp...).

    Jeśli mamy do dyspozycji małą powierzchnię na zieleń, nasz ogród powinien być uporządkowany. Każdy jego metr musi  być dokładnie przemyślany. Nie powinno występować na małej powierzchni zbyt wiele gatunków roślin, gdyż spowoduje to wprowadzenie chaosu i niespójności.
   Aby optycznie powiększyć mały ogród należy najlepiej sadzić rośliny w tylnej jego części, centralną strefę najlepiej obsiać trawą (brak uczucia 'bałaganu' spowodowanego zbyt dużą ilością różnych gatunków roślin), a po bokach, wzdłuż ogrodzenia stosować gradację wysokości roślin - z przodu rośliny niskie dalej wyższe (optyczne powiększenie przestrzeni).

   Patio (ogród miejski) - mała przestrzeń otoczona ścianami okolicznej zabudowy, której powierzchnia często jest równa powierzchni przeciętnego pokoju. Wbrew pozorom jest to wspaniała do zaprojektowania powierzchnia. Aby stworzyć klimat ogrodu 'z oddechem' a nie małej 'klitki' należny sadzić rośliny przy ścianach, zostawiając centrum wolne. Dodatkowo stosując klimatycznie ukryte w zakamarkach oświetlenie, można spowodować, że patio będzie tworzyło niepowtarzalną aurę...

   Duży ogród... Tu istnieje ogromny wachlarz możliwości... Oczka wodne, a nawet całe systemy stawów... Altany... Klomby... Dzikie zakątki.... Duży ogród daje ogromne możliwości projektowe...

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Magnolia, ozdoba naszego ogrodu

Magnolie to krzewy lub niewysokie drzewa. Gatunkiem najwcześniej zakwitającym jest magnolia gwieździsta. Jej nazwa pochodzi od szeroko otwartych kwiatów o kształcie gwiazdy, złożonych z kilkunastu wąskich płatków. Odznacza się dużą wytrzymałością na mróz. Jest szczególnie polecana do uprawy w ogrodzie.

Magnolie należy uprawiać na żyznej niezbyt ciężkiej, dostatecznie wilgotnej i łatwo nagrzewającej się glebie o dużej zawartości próchnicy. Bardzo dobrym podłożem do uprawy tych roślin jest gleba piaszczysto – gliniasta o lekko kwaśnym odczynie. Glebę zasadową należy zakwasić dodając torfu, zaś zbyt ubogą powinno się wzbogacić dodatkiem obornika lub kompostu.

Magnolie wymagają ciepłego, zacisznego i słonecznego stanowiska. Najlepiej sadzić je wiosną (odmiany karłowe sadzi się jesienią, wrzesień, październik). Jeśli jednak zostały posadzone w pojemnikach możemy wysadzać je przez cały sezon – od marca do listopada. W wykopanym dołku umieszczamy roślinkę z bryłą korzeniową i obsypujemy ją ziemią nie dociskając zbyt silnie wrażliwych na uszkodzenie korzeni.

Magnolie mają płytki system korzeniowy, dlatego nie należy przekopywać ziemi wokół roślin. Spulchnianie ziemi można zastąpić ściółkowaniem podłoża korą, co jednocześnie zapobiega jego przesychaniu. Magnolie należy obficie podlewać, gdyż są wrażliwe na brak wody. Co dwa tygodnie nawozimy je sypkim wieloskładnikowym nawozem lub stosując nawozy o spowolnionym działaniu. Nawożenie kończymy w połowie lipca, aby rośliny mogły odpowiednio wcześnie rozpocząć stan spoczynku, co uchroni je przed przemarznięciem zimą. Magnolie są wrażliwe na mróz zwłaszcza w młodym wieku, należy więc starannie zabezpieczyć je na zimę.

Magnolie mogą być atakowane przez przędzioraki, których żerowanie powoduje blednięcie i żółknięcie liści, a nawet ich odpadanie. Zwalczamy je opryskiwaniem roślin środkiem przędziorkobójczym.

Magnolie można rozmnażać przez wysiew, zaś zakwitną dopiero po 10 latach. Można je również rozmnażać przez sadzonki pędowe, odkłady lub szczepienia.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Ogrodowe krzewy ozdobne z własnych nasion

Wśród wielu roślin dekoracyjnych, które dość łatwo uzyskać samemu jest świerk srebrny, modrzew, cis, jodły i sosny a także wiele krzewów liściastych oraz budzące zachwyt wrzosy.

Świerk srebrny możemy rozmnożyć z nasion. Szyszki zbieramy we wrześniu. Osuszone i przeczyszczone nasiona przechowujemy przez zimę w chłodnym pomieszczeniu. Wysiewamy je w maju, przykrywając cienką warstwą piasku, chroniącego przed zbytnim nagrzaniem się gleby. Po wykiełkowaniu zasilamy rośliny jednym z nawozów płynnych. Siewki rosnące zbyt gęsto należy przepikować. Należy przeznaczyć do dalszej uprawy najładniejsze rośliny. Świerk srebrny dobrze sadzić na stanowiskach słonecznych. Z nasion możemy rozmnażać także sosny, modrzewie, cisy a także jodły.

Wrzosy mają piękne liście oraz kwiaty. Wymagają gleby przepuszczalnej, kwaśnej. Najlepiej uprawiać wrzosy na miejscach nasłonecznionych z możliwością nawadniania. Do podlewania należy stosować wodę bardzo miękką, gdyż rośliny te źle znoszą obecność wapnia w podłożu. Wrzosy można łatwo rozmnożyć przez tzw. Kopczykowanie. Polega ono na obsypaniu krzewinek do połowy wysokości – torfem zmieszanym z ziemią ogrodową. Kopczyk podlewamy nie dopuszczając do przeschnięcia podłoża. Wiosną rozgarniamy kopczyk, odcinamy ukorzenione pędy możliwie blisko ich nasady i sadzimy na wcześniej przygotowane miejsce.

Do krzewów liściastych zaliczamy forsycję. Krzew obficie kwitnie wczesną wiosną. Wymaga gleb lekkich, świeżych i żyznych, zasobnych w wapń. Dobrze znosi zaciemnienie. Forsycję rozmnażamy przez sadzonki zdrewniałe, cięte w lutym lub w marcu z zeszłorocznych pędów. Sadzonki wiążemy w pączki, dołujemy w piwnicy w wilgotnym piasku. Wiosną sadzimy je na grządkach, gdzie szybko się ukorzeniają i rozpoczynają wzrost.

Ogrodowe krzewy ozdobne z własnych nasion będą cieszyły nasze oczy przez wiele lat.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Róża w ogrodzie

Róże wielokwiatowe i rabatowe przewyższają wszystkie inne krzewy bogactwem kolorów i form. Żadna inna roślina nie oddziałuje tak silnie na wyobraźnię jak róża. Prawie wszystkie nowe odmiany powtarzają kwitnienie, przez co utrzymują ładny wygląd przez całe lato. Róże dzieli się na odmiany długo kwitnące, odporne na deszcz, pachnące, do półcienia oraz do miejsc gorących i słonecznych.

W październiku zaczyna się okres jesiennego sadzenia róż. W większości róże łatwo przystosowują się do miejsca w którym rosną. Najlepiej jednak rozwijają się na stanowiskach słonecznych i przewiewnych, w glebie luźnej i żyznej. Należy unikać sadzenia róż przy rozgrzanej ścianie południowej domu, miejscu narażonym na przeciąg, w zupełnym cieniu, w podłożu piaszczystym i suchym, jak również w gliniastym i mokrym. Róże wielokwiatowe najlepiej wyglądają na oddzielnej grządce. Odmiany krzewiaste można sadzić pojedynczo lub w grupach, także z innymi roślinami. Róże rabatowe można zestawiać z bylinami. Różom pnącym potrzebne są konstrukcje podtrzymujące pędy. Róże znakomicie nadawają się na żywopłot wyznaczający granicę ogrodu.

Róże jako rośliny okrywowe potrafią szybko zająć całą powierzchnię ogrodu i zatrzymać w ten sposób rozmnażanie się chwastów. Wiele odmian róż okrywowych ma kształt niedużych krzaczków, dlatego tez określane są jako krzaczaste. Pędy róż okrywowych mogą się pokładać lub położyć. Kwitną najczęściej latem, ale jest wiele odmian powtarzających kwitnienie jesienią. Kwiaty mają płatki pojedyncze lub pełne. Nadawają się do obsadzenia otwartych terenów zielonych. Coroczna przycinka, która jest wskazana i konieczna dla innych gatunków róż, różom okrywowym nie jest potrzebna. Nie muszą być także usuwane zwiędłe kwiaty.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Ogrodowa uprawa roślin ozdobnych w styczniu i lutym

W pierwszej połowie zimy zdarzają się okresy mroźne, ale bez śniegu. Takie okresy są szczególnie niebezpieczne dla wrażliwych roślin zimozielonych, jak wrzośce, berberysy oraz dla niektórych krzewów iglastych. W lutym trzeba sprawdzić stan ich okrycia i nieco zwiększyć warstwę słomy ochraniającą te rośliny przed przemarznięciem.

Przeglądamy rośliny mateczne, pelargonie. Przez okres zimy pelargonie powinny być przetrzymywane w pomieszczeniach widnych, o temperaturze 6-8 stopni C. Pelargonie nie zapadają w wyraźny stan spoczynku. Co jakiś czas sprawdzamy wilgotność ziemi, utrzymując ją na niskim poziomie. Należy także sprawdzać i usuwać części pędów z objawami chorobowymi.

Przeglądamy bulwy mieczyków, przetrzymywane w pomieszczeniu o temperaturze około 5 stopni C. Sprawdzamy czy pod suchymi, okrywającymi łuskami bulwa jest jędrna, czy nie występują na niej ciemne, wgłębione plamy i czy nie ma na nich śladów żerowania. W przypadku nieznacznego porażenia skutecznym sposobem ich zwalczania jest przesypywanie bulw naftaliną i szczelne opakowanie papierem na trzy tygodnie oraz przechowywanie w temperaturze 21-24 stopni C.

W lutym przenosimy do pomieszczeń o wyższej temperaturze skrzyneczki z cebulami roślin przygotowanych jesienią do pędzenia. Długość pędzenia okresu roślin cebulowatych zależy od gatunku i od odmiany i temperatury. Tulipany powinny zakwitnąć po 3-4 tygodniach, konwalie po 2 tygodniach, a krokusy po niecałych 2 tygodniach. Można wyhodować kwiaty na określony termin, co daje satysfakcję hodowcy i amatorowi.

W lutym rozpoczynamy siew roślin jednorocznych tzn. goździk, lobelia petunia, lwia paszcza oraz niektóre byliny.

Jeśli pogoda na to pozwala, w końcu lutego można rozpocząć cięcie krzewów ozdobnych, Wycinamy pędy starsze, które już kwitły w ubiegłych sezonach. Nie tniemy krzewów, które tworzą pąki kwiatowe już na jesieni np. forsycja, jaśminowiec – gatunki wcześnie kwitnące.   

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Sadzenie bylin rabatowych

Rośliny, które chcemy mnożyć przez podział, wykopujemy, otrząsamy z ziemi i rozrywamy małe kępki. Każda kępka powinna mieć co najmniej jeden wykształtowany pączek. Jeśli dzielone rośliny mają silnie splątane korzenie, można przecinać je ostrym nożem. Rany powstałe przy rozrywaniu wygładzamy ostrym nożem i lekko przesuszamy. Z jednej 3-4 letniej rośliny można otrzymać przez dzielenie 5 do 10 sztuk młodych roślin.

Najlepiej przesadzać byliny w okresie przesadzania tzn. w kwietniu (wszystkie kwitnące latem i jesienią) oraz sierpniu i wrześniu (wszystkie kwitnące wiosną). Byliny sadzimy w wykopanym dołku, umieszczamy w nim roślinkę i obsypujemy ziemię. Po posadzeniu ziemię wokół roślinki ugniatamy i podlewamy. Głębokość sadzenia bylin powinna być taka, aby szyjka korzenna znajdowała się 2-3 cm pod powierzchnią ziemi. Byliny rozrastają się szybko i szeroko.

Rośliny cebulowate rozmnażamy z cebulek przybyszowych wyrastających przy starych cebulach. Po wykopaniu cebul wybieramy małe cebulki i wsadzamy je w ziemię, najlepiej we wrześniu.

Można też rozmnażać byliny przez sadzonkowanie. Z jednej rośliny otrzymamy znacznie większą ilość egzemplarzy niż przy dzieleniu. Rośliny uzyskane z sadzonek zakwitną później. Sadzonki robimy z pędów, które ucinamy tuż pod liśćmi. Każda sadzonka powinna mieć 3 liście. Do skrzynek, w których umieścimy sadzonki wsypujemy warstwę ziemi inspektowej lub liściowej z piaskiem, na wierzch dajemy 2 cm warstwę czystego piasku podlewając wodą przez drobne sitko. Sadzonki wtykamy w piasek pionowo na głębokość 1 cm, skrzynki z sadzonkami przykrywamy szybą, na którą nakładamy papier w czasie silnego nasłonecznienia. Zraszamy sadzonki drobnym rozpylaczem 4 razy dziennie. Po kilku dniach zdejmujemy szybę, a gdy sadzonki się ukorzenią przesadzamy je na rozsadnik. Jesienią wsadzamy rośliny na miejsce stałe. Sadzonki przygotowujemy przed kwitnieniem roślin w maju albo w sierpniu.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Sadzenie drzew i krzewów w ogrodzie

Przywiezione drzewka i krzewy należy niezwłocznie zadołować w wilgotnej ziemi, aby nie wysychały im korzenie. Jeżeli transport trwał zbyt długo, szczególnie w upalne dni, wkładamy drzewka i krzewy do wody z koronami, ponieważ nie tylko korzenie, ale i części nadziemne mogły stracić dużo wody. Wykopujemy dół pod każde drzewko głębokości od 60 do 100 centymetrów. Sprawdzamy, czy korzenie nie zostały uszkodzone. Jeśli są złamane, lub naderwane, należy je obciąć powyżej tego miejsca. Na dnie dołu usypujemy kopczyk z ziemi próchniczej, wzbogaconej obornikiem lub kompostem, na którym równomiernie rozkładamy korzenie tak, aby się nie podwijały. Podczas zakopywania drzewek, należy je delikatnie potrząsać. Dzięki temu cząsteczki ziemi wypełniają wszystkie wolne przestrzenie między korzeniami. Ziemię wokół sadzonego drzewka udeptujemy. Po posadzeniu podlewamy drzewko, co spowoduje zamulenie korzeni.

Przy sadzeniu krzewów obowiązują te same zasady jak powyżej. Głębokość sadzenia jest uzależniona od krzewu.

Najlepiej sadzić drzewa i krzewy jesienią, z wyjątkiem niektórych gatunków liściastych, oraz iglastych. Krzewy iglaste i liściaste zimozielone, sadzimy w drugiej połowie sierpnia i pierwszej połowie września. Mogą też być wiosenne nasadzenia, ale bardzo wcześnie, od chwili rozmarznięcia ziemi do  wznowienia wegetacji.

Drzewa duże i wolno stojące muszą mieć dużo przestrzeni. Czasem jedno drzewo na trawniku wygląda tak pięknie, że żadne sąsiedztwo nie jest potrzebne.

 

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Zbawienne działanie prac ogrodniczych

Nic zatem dziwnego, że coraz częściej zaczуnają Nam doskwierać рroblemу ze zdrowiem, jesteśmу znerwicowani, zniechęceni, рogrążamу się w deрresji, coraz więcej ludzi ma także sуndrom wурalenia zawodowego. Dlatego też istotne jest, bу odnaleźć w żуciu równowagę i stresу dnia codziennego rozładowуwać w najleрszу dla nas sрosób.

Jednуm z takich рomуsłów na ukojenie i wуciszenie (рołączone рrzу okazji z niemałуm wуsiłkiem fizуcznуm) jest ogrodnictwo. Stoрniowo рrzуbуwa ludzi, którуch marzeniem jest рosiadanie własnego ogrodu, obserwowanie efektów рracу własnуch rąk, czу błogi, zasłużonу relaks w momencie zmęczenia fizуcznego czу рsуchicznego.

Rosnąca рoрularność hobbу, a nawet stуlu żуcia, jakim jest ogrodnictwo, рrzekłada się na wzrost zainteresowania kwiatami, metodami ich uрrawу i рielęgnacji w donicach i ziemi, to zaś stanowi bodziec do zdobуwania wiedzу na ten temat z różnуch źródeł. Jednуm z takich miejsc, stanowiącуch koрalnię wiedzу na temat uрrawу roślin jest рortal ogrodniczу, skuрiającу rzeszę рasjonatów, рomagającуch go wsрółtworzуć, dzielącуch się wiedzą czу też chwalącуch się swoimi ogrodniczуmi osiągnięciami. Tu też możemу zaрoznać się ze sрosobami radzenia sobie ze stresem, chociażbу рoрrzez zdobуcie informacji jak czerрać siłę z drzew, jakie drzewo рomaga na konkretne dolegliwości czу które roślinу mają lecznicze właściwości.

Już sama рraca w ogrodzie na рowietrzu wsрomaga nasz organizm, dotleniając komórki i wsрomagając odрorność, ale ogrodnictwo należу рotraktować holistуcznie – рomaga nam ono nie tуlko wzmocnić ciało, ale i karmi serce oraz duszę.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.

Zwalczanie chwastów w roślinach ozdobnych cz.I

Chwastami oraz tzw. roślinami zachwaszczającymi nazywamy wszystkie rośliny występujące na terenie uprawy ale nie będące przedmiotem tej uprawy. Są to zarówno rośliny dzikie, zdziczałe formy roślin uprawnych jak i obce rośliny uprawne.

 

Aby skutecznie walczyć z zachwaszczeniem, musimy zrozumieć różnicę między chwastami krótkotrwałym tzw. rocznymi i chwastami trwałymi. Te pierwsze to rośliny jedno lub dwuletnie, które po wydaniu nasion obumierają i giną. Chwasty trwałe to rośliny wieloletnie. Rozmnażają się zarówno generatywnie jak i wegetatywnie. Bardzo dobrze regenerują się z części podziemnych.

 

Przykładowe gatunki chwastów krótkotrwałych, które możemy spotkać w terenach zieleni: komosa biała, tasznik pospolity, żółtlica drobnokwiatowa, gwiazdnica pospolita, chwastnica jednostronna, rdest ptasi, przymiotno kanadyjskie itd. Chwasty trwałe to np.: mniszek pospolity, babka lancetowata i zwyczajna, skrzypy, koniczyna biała (trawniki), szczaw polny, mlecz polny,  stokrotka pospolita (trawniki), mchy (trawniki), powój polny, pokrzywa zwyczajna, perz właściwy.

 

Chwasty w uprawach są roślinami niepożądanymi a czasami wręcz szkodliwymi. Może łatwiej będzie nam w czasie pielęgnacji ogrodu pamiętać o starannym zwalczaniu chwastów, jeśli uświadomimy sobie, iż:

1/ Konkurują one z roślinami uprawnymi o składniki pokarmowe, wodę i światło

2/ Niektóre chwasty są roślinami żywicielskimi grzybów chorobotwórczych i szkodników roślin ozdobnych

3/ Zdarzają się gatunki trujące dla ludzi i zwierząt

4/ Może zachodzić zjawisko alleopatii, polegające na tym, iż substancje biologicznie czynne wytworzone przez korzenie pewnych gatunków roślin, działają niekorzystnie na inne gatunki

5/ Występowanie chwastów rujnuje estetyczny wygląd nasadzeń, sprawia, iż wyglądają one na zaniedbane

 

Chwasty często łatwo zdobywają przewagę nad roślinami ozdobnymi, co wynika z wielu czynników.

1/ Produkują ogromne ilości nasion

2/ Nasiona te mogą zachować zdolność kiełkowania nawet przez kilkadziesiąt lat i są źródłem zachwaszczenia przez wiele sezonów

3/ Pierwsze chwasty, o najniższych wymaganiach temperaturowych, pojawiają się, gdy temperatura wzrośnie zaledwie kilka stopni powyżej zera

4/ Chwasty mają wyższą niż rośliny ozdobne siłę ssącą korzeni, co sprawia, iż wygrywają w  konkurencji o wodę

5/ Wiele gatunków chwastów ma formy jare i ozime, wschodzące i kwitnące w różnych okresach roku

6/ Niektóre chwasty wieloletnie potrafią odrastać z bardzo małych fragmentów korzeni i pędów pozostałych w glebie po odchwaszczaniu mechanicznym

7/ Chwasty posiadają ogromną łatwość rozprzestrzeniania się z wiatrem, wodą, obornikiem, kompostem, materiałem siewnym itp.

 

Metody walki z chwastami znajdziesz w drugiej części artykułu.

Licencjonowane artykuły dostarcza Artelis.pl.